>แล้วในกรณีนี้
>เราควรช่วยเหลือเขา หรือ ส่งกำลังใจให้เขาอย่างไรดีคะ
>หรือปล่อยเฉยไม่ต้องแคร์การเรียกร้องความสนใจของเขา

เป็นคำถามที่ดีและน่าสนใจมากนะคะ ต้องเป็นเจ้าตัวเองน่ะค่ะ ที่ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากน้ำวนนี้ คนรอบข้างถ้าไม่เข้าใจ มันก็คือไม่เข้าใจ จะไปเรียกร้องให้ใครมาเห็นอกเห็นใจก็ไม่ได้

แพทย์เป็นแค่ตัวช่วยนึง ชั้นเคยเห็นหมอจิตเวชแนะนำหนังสือ แด่ผู้แหลกสลาย reason to stay alive ของ matt haig และก็พบว่าเป็นหนังสือที่ดีจริง ๆ

ส่วนตัวชั้นใช้ความสดใส ความหวัง ในการผ่านมันมาค่ะ เหมือนตอนเด็กๆ วิชาพระพุทธสอนให้เราเยิกบานแจ่มใส ตอนนั้นไม่เข้าใจหรอก คือ เหี้ยอะไรของมัน เราไม่รู้ตัสหรอกว่าเราจะเป็นซึมเศร้า หดหู่แค่ไหน เพราะปัญหาเฮงซวยส้นตีนเล็กๆน้อย ๆ รถติด นินทา หมาตาย มันทับถม ๆ ขึ้นทุกวัน ที่ละนิดๆ จนรู้สึกว่าชีวิตหลัง ๆ ดิชั้นไม่มีความสุข แม้กระทั่งโควิดปิดประเทศ 2-3 ปี ดิชั้นไปนอกไม่ได้ก็สร้างปัญหาทางจิตใจได้เหมือนกัน ดูซิ ดิชั้นตามหาส่วนที่ชีวิตขาดหายไป อย่ากลัว กล้าที่จะเผชิญปัหญหา อยู่ใต้ฟ้าอย่ากลัวฝน ปัญหามันไม่ได้ไปไหนหรอก แต่อยู่กับมันให้ได้ ผ่านเรื่องนี้มาก็ต้องเจอปัญหาใหม่เหมือนเดิน สุขภาพจิตดิชั้นก็แข็งแรงขึ้นนะคะ โดยไม่ต้องพบแพทย์ คือ ดิชั้นไม่ได้ปฏิเสธหมอหรอก แต่ใครจะรู้ว่าหมอกับเราใคีจะป่วยก่ากัน จะรักษาถูกใจมั้ย มีคนเคยสอนดิชั้น หมอรักษาไม่ถูกจริตเขาและเขาก็สามารถผ่านปัญหาได้ด้วยตัวเอง และยารักษาดิชั้นก็คิดว่าน่ากลัวเกินไปที่จะมาปรับนู่นี่ร่างกายดิชั้น

ขอให้เรื่องดิชั้นเป็นวิทยาทานนะคะ จะเชื่อรึไม่ก็ได้