https://www.youtube.com/watch?v=pfBfB-GzwC0
คือตอนนั้นอายุ16 จำสมัยที่สนามหลวงมีคนเร่ร่อนเยอะ กินนอนกันมั่วไม่มีการจัดระเบียบได้ไหม
ยุคนั้นหนีออกจากบ้าน ไม่มีจุดหมาย คือยังเรียน ปวช แต่มีปัญหากับที่บ้าน
เตรียมชุดเตรียมเสบียง ว่าจะไปตายด่านหน้าที่ สนามหลวง
เจอคล้ายๆแกเลย มีคนมาทำทีตีสนิท แต่กรณีเรา คือมันบอกตรงๆ น้องสนใจไปทำงานออกเรือทะเลไหม งานสบายแค่คัดปลา มีเงิน มีอาหารกินดี
ถ้าใครจำได้ช่วงปี2548 2550 จะมีข่าวคนถูกวางยา มีเหยื่อล่อ บางที ทุกวัย เด็ก คนแก่
มันไม่สนใจอะ มันหลอกพาไปเลี้ยงข้าว ให้กินน้ำ กินยา แล้วผสมยานอนหลับ
แล้วไปรู้ตัวอีกทีที่ทะเล แล้ว คือฟังเรื่องพี่คนนี้ แล้วนึกถึงตัวเอง
ถ้าตอนนั้น เราไม่ตัดสินใจ วิ่งหนีมันขึ้นรถเมล์สาย9 เราคงเป็นศพในทะเลตอนนั้น
เป้าหมายเหยื่อในช่วงนั้น ทั้งสนามหลวง หัวลำโพง คือบางคนมา รอจะกลับบ้าน
แต่มาเป็นเหยื่อ มันเอายานอนหลับ อะไรผสมเพื่อหลอกไปค้ามนุษย์
มันคือการค้ามนุษย์คะ คือสำหรับเรา มันหลอกว่า น้องอายุแค่นี้ สนใจไปทำงานไหม งานสบาย แถม สมุทรสาคร และออกทะเล มีที่นอน กิน3มื้อ
ถ้าเราไปตอนนั้น เราคงถูกมันโยนลงทะเลเป็นอาหารฉลามแล้ว
คือที่เราพูด เพราะเราฟังแล้วมันหดหู่ นึกถึงตัวเอง
วันที่เราลงรถเมล์มา เราก็ เคลียร์กับที่บ้าน แล้วสัญญาจะไม่ทำแบบนั้นอีก
สมัยที่สนามหลวงไม่มีรั้วกั้นระเบียบเหมือนตอนนี้
ลองคิดดู คือนายหน้าที่หาเหยื่อ มันเอาทุกคน คนแก่ เด็ก คนพิการ กับเงินค่าตัว1500
ให้อดข้าวอดน้ำ ทำงานไมไ่ด้ โยนลงทิ้งให้ตุยในทะเล
คือเข้าใจปะ คนเรา เวลามันมีเรื่องอะไรให้นึกถึงในอดีต มันจะอดคิดไม่ได้ ถึงความหลัง
เราก็ยังคิดนะ บางที ถ้าเราไปกับมัน เราอาจจะตายใยทะเลไม่รู้ศพ
ตอนนั้นมีทองกับแหวน ในมือ มาด้วย มันบอกเดี๋ยวพาเอาไปขาย คือเรารู้สึกแปลกใจ
อีกอย่างเราไปเดินถามคนค้าขายแถวนั้น คือเขาก็บอก ถ้ามันได้ไปทำงานออกเรือแล้วสบายจริง สังคมไทยไม่มีคนจนหรอก แต่มันเหมือนทำเป็นกระบวนการ
เหมือนคล้ายคอลเซ็นเตอร์ที่มีนกต่อ มาพูดออกหน้าเล่นบทต่างๆ
ยังจำได้มันพาเราไปตามจุดต่างๆ ตามถนนรอบ สนามหลวง ป้อมปราบ แล้วมีคนเหมือนนกต่อ พูดถาม บอกว่าสอบประวัติ
ดีที่เราไม่ได้กินน้ำดื่มอะไรของมันเลย
รวมถึงสร้อยเราก็ไม่กล้าเอาไปขายกับมันด้วย เพราะกลัวมันหลอก