พ้นวันเนาว์แลเถลิงศกผ่านเพลามิทันจักพ้นกึ่งเดือน ก็มีเหตุให้ชาวนครได้เล่าลือโจทย์ขานกันทั่วหัวระแหง วารก่อนออกญามีชื่อรับโองการให้เป็นนายตรวจกองภูษาเทศร่วมกับคุณข้าหลวงใหญ่ ไพร่ฟ้าข้าไทแลผู้ใหญ่ผู้น้อยล้วนอื้ออึงยามท่านออกญาได้เคียงข้างคุณหญิง เนื่องด้วยคุณหญิงก็ช่างงามเหลือ ทรวงทรงวงหน้ากริยาท่าทีมิมีที่ขัดตา สมฐานันดรข้าหลวงใหญ่ พลไพร่แซ่ซ้องกันว่าช่างงามสม มิได้ด้อยกว่ายามเคียงคู่เจ้านางผู้เมืองยศ

อีกทางหนึ่งมีเสียงเล่าลือว่า ออกญามีชื่อนั้นมีความคุมแค้นต่อจมื่นผู้กล้ามิใช่น้อย ท้าวความถึงเมื่อครั้งออกญาไปราชการหัวเมืองไกล จมื่นผู้กล้าฉวยโอกาสที่เจ้านางน้อยต้องไปราชกิจประเพณีประชันคลี ทั้งตามเฝ้าแหน ตามใกล้มิห่าง

แต่ที่หยามใจออกญาคู่หมายที่สุดมิพ้นการอันจมื่นเชิญเจ้านางน้อยให้ไปชมกระบือ อันออกญานั้นนับแต่เมื่อรับพระราชทานเจ้านางน้อยเปนคู่หมายก็ถนอมเปนที่ยิ่ง ยามเจ้านางน้อยเดินทางออกญาจักเปนผู้อารักขาสั่งการเสมอ หากมิใช่เสลี่ยงวอทองก็ต้องเปนพญาคชสารช้างทรง จมื่นต่ำศักดิผ์ผู้หนึ่งกลับขวัญออกปากให้เจ้านางไปแลกระบือสามัญ ออกญามีชื่อให้เคืองแค้นจนหมายจักจับคนกำเริบเสิบสานใส่ตะกร้อให้ช้างเตะจนร่างแหลกกระดูกป่น