.

ก็บอกพวกเพื่อนๆแม่ไปสิคะ

ว่าอย่ามายุ่งวุ่นวาย

สาระแนกันค่ะอีแก่

.

.

.

.

.

มันพูดยากค่ะว่า หนูจะไม่มีทิศทางใดเลยในใจ ทั้งๆ ที่เรียนจนโตเป็นควายขนาดนี้แล้ว

มันจะดีกว่ามั้ยคะที่หนูพอจะตอบแบบคร่าวๆ ได้บ้าง ไม่ใช่ถามมาก็ตอบแต่ ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ เหมือนนักการเมืองยืมนาฬิกาเพื่อนอย่างนั้นหรอคะ หนูก็เห็นว่าตอบแบบนี้มันดูโง่ และไม่ฉลาด

สมัยน้าก็มีเพื่อนลักษณะแบบนี้ แต่บ้านมันรวยค่ะ มันไม่ต้องทำเหี้ยอะไรก็ได้ แค่มีปัญญาเรียนให้จบแล้วมาสานธุรกิจที่บ้านต่อ ลูกน้องในบ้านจะได้ไม่หัวเราะเยาะว่านายที่บ้านมันโง่แค่นั้น ซึ่งมันก็ไม่คิดอะไรมาก พยายามเลือกคณะที่คิดว่าตัวเองจะรอด และต่อยอดธุรกิจบ้านตัวเองได้ มันก็ทำได้จนถึงวันนี้ค่ะ

หนูกลับไปคิดทบทวนดีๆ ค่ะ ไม่ต้องรีบ แต่ก็อย่าช้า น้าคิดว่าบ้านหนูไม่ได้รวยขนาดที่จะปล่อยเวลาทอดไปได้เรื่อยๆ ค่ะ